Još za života blaženopočivšeg patrijarha Pavle u Srpskoj pravoslavnoj crkvi dogodila se tektonska promena, koja je strukturu jedne od duhovnih vertikala srpskog naroda pretvorila u izvorište manipulacija. O tome je javno istupao protojerej dr. Žarko Gavrilović, ali su njegove reči ostajale bez odjeka među vernicima, koji se ponašaju kao da vera nije zajednička i da će sve doći na zdrave grane ako se problemi ignorišu. Međutim, tek sada kada se približio trenutak izbora novog patrijarha, dnevni list "Blic" pokrenuo je temu, oko koje se nije smelo ćutati. Nama nije bilo dovoljno iskustvo katoličke crkve u Poljskoj, koje je pokazalo da je otvaranje dosijea i istina nešto bez čega se ne može ići u normalno stanje. Tako smo došli u situaciju da pomenute novine, stavljajući se na stranu političkih struktura koje bi da kada im je u interesu podriju kandidate druge političke strukture plasira, doduše po svemu sudeći tačnu, priču, ali bez potpune informacije i o drugim lobijima, naime da bosanski lobi u SPC nastoji da se za patrijarha postavi ličnost koja bi samo figurirala, a da i dalje zadrži vlast u Crkvi, sa vladikom zvorničko-tuzlanskim Vasilijem (Kačavendom) kao vladarem SPC iz senke. Pošto vladika Vasilije nema većinu, u nastojanju da on i njemu odane vladike odrede tok Sabora, pominje se i mogućnost oduzmanja prava glasa vladikama iz Makedonije, i da sva trojica kandidata za patrijarha budu njemu bliski episkopi. Na taj način bi, kao i do sada, zadržao najveći uticaj u SPC na tok novca. U najužem jezgru su, osim vladika koji figuriraju kao kandidati bosanskog lobija, banjalučkog Jefrema, episkopa za Ameriku i Kanadu Mitropolije novogračaničke Longina i episkopa istočnoameričkog Mitrofana, i vladike banatski Nikanor, kanadski Georgije, mileševski Filaret i vranjski Pahomije. Reč je o episkopima koji imaju najkonzervativnije crkvene i najradikalnije političke stavove.
Najbliži vladiki Vasiliju je episkop Longin. Pre nego je otišao u eparhiju u Americi, bio je kratko vladika u Australiji, gde je prešao nakon pada Krajine jer bio episkop dalmatinski. Vladika Longin vezuje se za politiku Slobodana Miloševića i bio je u vrlo bliskim odnosima sa Milanom Martićem i Milanom Babićem. Zbog toga se posle pada Krajine nije vratio u Hrvatsku, već ga Sabor šalje u Australiju, a potom u Ameriku. On je vrlo čest gost vladike Vasilija u Bijeljini. O angažmanu vladike Longina, bivši gradonačelnik Knina, Drago Kovačević svedoči: „vladika Longin, čovek vrlo radikalnih četničkih stavova i blizak prijatelj Radovana Karadžića mi je rekao: ‘Najbolje je da ovaj narod odavde ode’.”
Drugi kandidat je vladika banjalučki Jefrem. Pripisuje mu se crkveni fundamentalizam. Grupa mladih u Srbiji koja upada u pojedine eparhije i prekida liturgije, za svoje uzore navodi vladiku Jefrema i banatskog Nikanora, takođe bliskog Kačavendi. Vladika banjalučki je donedavno u svojoj kancelariji imao i sliku Radovana Karadžića.
Treći kandidat je episkop istočnoamerički Mitrofan, rođen takođe u Bosni. On je najobrazovaniji kandidat vladike Kačavende. Kao i ostali Kačavendini kandidati, pripada grupi današnjih episkopa koji su krenuli iz manastira Krka.
Vladika Vasilije je od 1976. bio operativna obrada službe bezbednosti u cilju angažovanja za saradnju. U konsultaciji sa republičkim organima SR Bosne i Hercegovine, službe podržavaju izbor Kačavende za episkopa SPC, zbog činjenice da je duži period bio u aktivnom odnosu sa službom. Vasilije Kačavenda iskoristio je položaj sekretara u Eparhiji i tadašnjem vladiki Longinu sugerisao je da starije sveštenike penzioniše, a da dovodi mlađe. Njima je u većini slučajeva kumovao Kačavenda, a bogatije parohije davao je sveštenicima koji bi mu plaćali nadoknadu. Danas drži najveći broj crkava u Beogradu jer je u njih dovodio svoje ljude. Svečana arhijerejska hirotonija vladike zvorničko-tuzlanskog Vasilija bila je 25. juna 1978. godine. Vladika Vasilije slovi za patriotu. Česti gosti bili su mu Momčilo Krajišnik, Biljana Plavšić, braća Karić, pokojni Ljubiša Savić Mauzer, razni političari, i vladika vranjski Pahomije i mileševski Filaret. U vreme Plavšićeve i Krajišnika razgovaralo se i o politici i o državnim i vojnim pitanjima. Po odlasku domaćih političara, kod vladike Vasilija bi dolazili oficiri SFOR.
Zanimljivo je da među navedenim informacijama koje su predstavljene u "Blicu" nema pomena o mitropolitu crnogorsko-primorskom Amfilohiju ili vladici niškom Irineju. Bez obzira što izbor patrijarha nije demokratski postupak, vernici zaslužuju da znaju ko su svetovne ličnosti koje su kandidati za tron patrijarha koji je nesumnjivo jedan od stubova društvene vertikale u Srbiji.
Нема коментара:
Постави коментар