Oslobađanje Radomira Markovića i saizvršilaca od odgovornosti za presnimavanje tajnih podataka o građanima Srbije RDB i njihovo iznošenje izvan kontrole srpske civilne tajne službe, uprkos utvrđenom delu, uz obrazloženje da "tužilaštvo nije dokazalo mogućnost nastupanja štetnih posledica", predstavlja vrhunac cinizma postupajućeg sudije Okružnog suda u Beogradu Mirjane Rašić, i dokaz o apsolutnoj nesposobnosti srpskog pravosuđa da osudi članove režima JUL-a čak i kada su dokazane radnje izvršenja.
U tom kontekstu, nije ni malo čudno da su šefovi srpske službe, čak i posle 5. oktobra 2000. godine postajali aktivisti JUL-a, Andreja Savić i Rade Bulatović. Iz nejasnih razloga političke stranke nemaju snage ni volje da se upuste u raskrinkavanje mreže koju je nad Srbijom isplela jedna nesrbijanska (jugoslovenska) organizacija koja je vršila vlast bez podrške u građanstvu.
Još je interesantnije da se isti ljudi, danas upakovani u okrilje, većinom, SRS i DSS pojavljuju kao "srpski nacionalisti", uprkos činjenici da je ta organizacija nastala na kritici raspada jugoslavije kao posledice nacionalizama, uključujući i srpski.
Нема коментара:
Постави коментар