Međunarodna zajednica nemi je svedok da se nezavisne države islamskog sveta u regionu Mediterana i Bliskog istoka podrivaju i napadaju radi promene unutrašnjih režima. Te zemlje su žrtve najšireg spektra intervencionističkih aktivnosti, uključujući ratna dejstva, masovna ubistva i pretvaranje nacija u društva u rasulu, sve pod izgovorom da se "oslobađaju diktatura".
Ispostavilo se da su pobunjenici na severu Afrike i na Bliskom istoku oruđa Vašingtona, dok su se kao ključni partneri NATO-a i SAD u tim operacijama nametnule pojedine države Arapske lige koje ne slove za uzorne po pitanju poštovanja osnovnih demokratskih standarda, uz značajno uplitanje i Izraela.
Zadnjeg petka u oktobru videli smo da islamistički pobunjenici u Siriji, okupljeni u Oslobodilačku sirijsku armiju (FSA), koju podržava SAD, nemaju namere kakve priliče jednom navodno narodnom demokratskom pokretu. Tog dana, nekoliko stotina pripadnika FSA otvorilo je vatru na sirijske Kurde u naselju Ašrafiha, blizu Alepa, koji su protestovali zbog njihovog upada, kom prilikom je stradalo desetak civila.
Ovaj tragični događaj otvorio je pitanje zdravog razuma u savremenim međunarodnim odnosima. Islamistička grupa FSA, koju intervencionističke snage podržavaju, pripada ekstremističkom korpusu protiv kojeg su do skora iste intervencionističke snage bile u otvorenom sukobu. Ta islamistička grupa napala je kurdsku nacionalnu manjinu, sa kojom su pre samo par meseci u sukobu bile i snage režima koji isti islamisti i intervencionisti koji ih podržavaju žele da svrgnu. Štaviše, ne tako davno američki Kongres je usvojio rezoluciju kojom je prihvatio da je nad kurdskom nacionalnom manjinom izvršen genocid u Turskoj, inače bliskom savezniku SAD i članici NATO, trenutno aktivnoj u naporima za svrgavanje režima u Siriji.
U istom kontekstu, nije zanemarljiva ni činjenica da je Turska, kao sunitska zemlja, prirodni saveznik SAD protiv svog suseda Irana, kao i da je dala vazdušni prostor za dejstva protiv Iraka, u kojem su uprkos okupacije na vlast došle manjinske šiitske snage, najverovatnije upravo kao posledica podrške iračkim Kurdima nastanjenim u delu zemlje bogatom nalazištima nafte.
U aktuelnoj realnosti intervencionističkih ambicija u Siriji, oružani upad ekstremnih islamista u kurdsko naselje, rezultirao je oružanim sukobom u kome su borci kurdske milicije zvane "Narodne odbrambene jedinice" (YPG) ubile preko dvadesetak islamističkih boraca i povratile kontrolu nad mestom.
Kurdi, sa 2 miliona ljudi u području koje se graniči sa Turskom, čine oko 10 posto sirijske populacije i tradicionalno su bili tretirani kao građani drugog reda, ne mnogo različito od položaja te etničke grupe u Turskoj ili u Iraku. Čak su, 2004. godine, pokušali neuspelu pobunu protiv režima Bašara al Asada. Tu kurdsku nacionalnu manjinu napali su islamistički ekstremisti koji se navodno bore za demokratiju i svrgavanje diktature.
Činjenica je da snage YPG nemaju podršku iz Libije, Saudijske Arabije ili Iraka, da ne propagiraju ekstremističke ciljeve, kao i da uživaju podršku lokalne kurdske zajednice. Daljom podrškom islamističkim ekstremistima u Siriji nakon akcije protiv Kurda, američka administracija je izgubila osnov za svoje tvrdnje da će uklanjanje Asada dovesti do demokratske, slobodne i sekularne Sirije. Njeni oružani štićenici su kompromitovani na sličan način kao u Libiji, gde su čak nedavno ubili američke diplomate.
Kakva može biti perspektiva stabilnosti u Siriji u kojoj se podržava ustanak snaga koje su sektaške, protiv rodne ravnopravnosti, protiv liberalne demokratije i protiv sekularnog uređenja, na uštrb snaga koje iako protiv istog autoritarnog režima sve to nisu? Perspektiva je nastavak sukoba i nakon svrgavanja Asada i malo je verovatno da intervencionisti toga nisu svesni.
U bitci za Siriju, administracija SAD i ostale zapadne vlade stali su na stranu islamističkih ekstremista, kojima je idol Osama bin Laden, koji kao mučenika veličaju Sadama Huseina, iste one protiv kojih su donedavno sprovodili oružane operacije. Još tragičnije od ovog vrednosnog i političkog obrta je činjenica da su stali na stranu onih koji u Siriji nastoje da masakriraju tamošnje manjine poput Alavita, Hrišćana i Kurda.
Snaga moralnosti, razuma, istine i pravde prestala je da bude sastavni deo uticaja Sjedinjenih Američkih Država, čiji lideri zadnjih dvadeset godina na međunarodnom planu čine grešku za greškom, sa tragičnim posledicama po poverenje u liberalnu demokratiju.. Zbog toga će ih, osim naroda koji su izgubili nadu, i istorija upamtiti po zlu.
Нема коментара:
Постави коментар