Nismo dužni da ćutimo

Deklaracija o nezavisnosti, postavila je 1776. godine temeljno načelo savremene države, filozofskom postavkom koja vlast jedne nacije čini stabilnom, pouzdanom i biblijski korektnom. Po ovoj Deklaraciji: "Mi smatrano ove istine očiglednim: da su svi ljudi stvoreni jednaki, da su obdareni od strane njihovog Tvorca određenim neotuđivim pravima, među kojima su život, sloboda i težnja za srećom.  U cilju obezbeđivanja ovih prava, vlade ustanovljene među ljudima, izvode svoje zakonite moći iz saglasnosti onih nad kojima se vlada. Ako ijedan oblik vlade postane prepreka ostvarivanju ovih ciljeva, pravo je naroda da ga promeni ili ukine, da ustanovi novu vladu, koja će ležati na temeljima takvih načela, i organizovati svoje moći tako da najbolje utiče na narodnu sigurnost i sreću... kada se dugi niz zloupotreba i uzurpacija, narušavajući stalno isti objekat, ispoljava kao namera dovođenja ljudi pod apsolutni despotizam, pravo je ovih ljudi, njihova je dužnost, da zbace takvu vladu, i uspostave nove čuvare svoje buduće sigurnosti." Režim Borisa Tadića u Srbiji je, stvarajući kadrovski i poslovni feudalizam, a sebe oktroišući u elitu i dopuštajući svom lideru tiraniju, oduzeo građanima slobodu da slede svoju sreću i postao je prepreka ne samo napretku nego i opstanku nacije. Generalna skupština Ujedinjenih nacija je 1948. godine usvojila Opštu deklaraciju o ljudskim pravima, koja postavlja standard zaštite ljudskih prava neophodan za funkcionisanje država. U Opštoj deklaraciji, između ostalog, piše: "neophodno je, kako ljudi ne bi bili prinuđeni da pribegnu, kao poslednjem sredstvu, pobuni protiv tiranije i opresije, da ljudska prava budu zaštićena vladavinom prava." Režim Borisa Tadića u Srbiji je, uspostavljanjem državnih organa koji odbijaju da sprovedu važeće zakone kada je to na štetu vlasti, uključujući i ignorisanjem izbornih krađa, pogazio ljudska prava i primorao građana da pribegnu legitimnoj borbi za svoje osnovno ljudsko pravo. Politički akteri koje manje zanimaju vladavina prava i osnovna ljudska prava od sopstvenih političkih interesa nisu ništa drugo do tirani. Građani Srbije moraju biti svesni da nema političke partije koja sme biti važnija od narodne volje i društvenog napretka. Tirani se, kako nas uče istorija, politička teorija, važeći međunarodni akti, ali i Biblija, ne moraju i ne smeju tolerisati. Ono što važi za građane ostalih demokratskih država, mora da važi i za nas.